چه خوب..

.
.
چه خوب که داری از وقتت استفاده می کنی

چه خوب که داری به خودت اگاه تر میشی

چه خوب که داری صبوری رو تجربه و تمرین می کنی

چه خوب که داری اینده ات رو بدون توجه به مشکلاتت می سازی

چه خوب که داری اکنون ات را می پذیری و راه زیستن با خویش را تمرین می کنی

چه خوب که داری با خودت مدارا می کنی

چه خوب که هستی و از هستی لذت می بری

این ها همان چیزهایی است که باید ما هم بیاموزیم. تمرین کنیم و با خود بودن را تکرار کنیم. 

البته مسیری سخت و دشوار است اما می دانم که رهروی سخت کوش خواهی بود. مسافر این راه از خار مغیلان نترسد. آن که پای در راه زیستن می دهد می داند که بر پای خود بودن... دشوار است.

هزاران آرزوی خوب برایت دارم.
 خورشید امید بر سقف کلبه ی آرزوهایت بتابد و دلت را همواره گرم کند ..